Nazwa „tynk japoński” nie jest bynajmniej przypadkowa. Ten niezwykły materiał, w 100% naturalny, przypominający wyglądem tkaninę, rzeczywiście pochodzi z Japonii. Jego historia sięga ostatnich trzystu lat, chociaż w Polsce jest znany dopiero od około dwudziestu i wciąż nie zyskał takiej popularności na jaką zasługuje.
Czym jest tynk japoński?
Tynk japoński, zwany inaczej tapetą japońską, jest materiałem wykorzystywanym do wykończenia ścian i sufitów w pomieszczeniach. Absolutnie nie nadaje się do ścian zewnętrznych. Wyglądem przypomina tradycyjną tapetę, ale może też zastąpić gładki tynk. W składzie tynku japońskiego znajdują się: bawełna, włókna mineralne, czasami nawet jedwab, piasek kwarcowy, ostatnio zaś włókna celulozowe. Po nałożeniu na powierzchnię, wygląda jak tapeta, a wzory na ścianie są wyjątkowo oryginalne i efektowne. Ostateczny wygląd zależy od tego, jakie składniki dekoracyjne będą dodane do suchej mieszanki. To pozwala na uzyskanie niepowtarzalnego wnętrza. Tynk japoński może być używany w domach jednorodzinnych, biurach, restauracjach, miejscach użyteczności publicznej.
Zalety i wady tynku jedwabnego
Tynk japoński jest materiałem zasługującym na uznanie z wielu względów. To, że jest ciekawym rozwiązaniem w budownictwie, świadczy wielowiekowa tradycja stosowania tynku w Japonii i innych krajach azjatyckich. Jakie zalety ma tynk japoński?
- Jest to materiał naturalny, zawierający przyjazne dla środowiska składniki.
- Może być wielokrotnie używany. Materiał można dość łatwo i szybko zdjąć z pokrytej nim powierzchni, zmieszać z odpowiednią ilością wody i ponownie położyć na wybranej ścianie.
- Zapewnia dobrą izolację akustyczną i cieplną, co ma znaczenie dla takich pomieszczeń jak sypialnia lub pokój dziecięcy.
- Maskuje wszystkie rysy i szczeliny na ścianie.
- Bardzo łatwo się go pielęgnuje. Kurz i zabrudzenia można usuwać odkurzaczem z odpowiednio dobraną miękką końcówką lub po prostu suchą ściereczką.
- Pozwala swobodnie oddychać ścianom i jest paro przepuszczalny.
- Umożliwia uzyskanie niepowtarzalnych efektów na pokrytych nim powierzchniach.
Jeśli chodzi o wady tynku japońskiego, to trzeba mówić przede wszystkim o cenie. Za kilogram tynku japońskiego średniej jakości zapłacimy około 90 zł, za tynk wyższej jakości około 150 zł. Dość drogie jest również nakładanie. W przypadku nakładania ręcznego (1 kg starczy na około 4 m2) zapłacimy fachowcowi od 560 do 970 zł. Tynk japoński można nakładać mechanicznie. Wtedy wydajność jest większa – 1 kg starczy na około 7-8 m2. Dla niektórych inwestorów wadą może być też niemożność uzyskania powtarzalnych wzorów, jakie otrzymuje się choćby dzięki tapetom.
Tynk japoński – wzory i kolory
Tynk japoński występuje w różnorodnej palecie kolorów i wzorów. Do bazy tynku można bowiem dodawać różnorodne składniki, co sprawia, że wzór jest niepowtarzalny. Bardzo popularne są tynki z dodatkiem błyszczącego brokatu. Dobór kolorów zależy od gustu inwestora i ogólnego charakteru wystroju wnętrz. Na pewno sprawdza się we wnętrzach nowoczesnych, minimalistycznych, dodając odrobiny indywidualności dekorowanym pomieszczeniom. Bardzo dobrze wygląda w pomieszczeniach jasnych, monochromatycznych, sprawiając, że wnętrze jest przytulne i ciepłe. Dobierając kolor i fakturę tynku należy jednocześnie zadbać, by nie był on zbyt ciemny i przytłaczający.
Nakładanie tynku japońskiego
Tynk japoński kupuje się w sklepie lub markecie w postaci suchej mieszanki. Do niej dodaje się pigment koloryzujący, składniki dekoracyjne, wodę, odrobinę kleju. Suchy tynk należy rozrobić z niewielką ilością wody – proporcje podane są na opakowaniu – i pozostałymi składnikami. Po odczekaniu ok. godziny (wszystkie składniki muszą odpowiednio nasiąknąć) przygotowaną mieszaniną można dekorować ściany, sufit, a nawet meble. Kładzie się ją bezpośrednio na beton, drewno, ścianę pomalowaną farbą, karton-gips, płyty drewnopodobne, stary tynk, pamiętając jednocześnie, by powierzchnia była wcześniej oczyszczona i zagruntowana preparatem polecanym przez producenta tynku japońskiego. Przy niewielkich powierzchniach, np. w mieszkaniu, tynk japoński można nakładać za pomocą kielni, pacy, walka z włosiem – z góry na dół. Ten sposób umożliwi uzyskanie oryginalnych faktur. Tynk nie powinien być grubszy niż dwa cm – optymalna grubość to ok. 1 cm.
Tynk japoński to oryginalny sposób na wykończenie ścian. Nie musi pokrywać ich w całości, czasami wystarczy jedna ściana lub nawet jej część, by pomieszczenie zyskało niebanalny i oryginalny wygląd.
Tekst: Bogumiła Pierzchanowska, portal budowlany budnews.pl
Fot. Anaterate, Pixabay
